Marudzi i nie śpi? Może to skok rozwojowy!

Skok 1, okolica 5. tygodnia.

To czas zmieniających się wrażeń. Rusza metabolizm i gwałtownie powiększa się obwód głowy. To sprawia, że twoje dziecko zaczyna zauważać coraz więcej rzeczy dookoła siebie. Przez ostatnich cztery, pięć tygodni obserwowałeś ten rozwój noworodka – a on obserwował świat, ale na sposób, który trudno wyobrazić sobie dorosłym. Wzrok ma rozmyty, widzi podwójnie, nie rozróżnia zmysłów. W wielu aspektach jego życie przypomina to, które zna z macicy.

Ale od kilku tygodni chłonie impulsy ze świata zewnętrznego. Próbuje przetwarzać różnorodne bodźce, które do niego docierają. WIększość z nich działa mu na nerwy. W dodatku bardzo szybko rosną jego organy wewnętrzne. Zwiększa się odbiór bodźców z zewnątrz, a zmysły wyostrzają się znacznie w porównaniu do stanu po porodzie. Dziecko zaczyna zauważać świat wokół siebie.

Skok 2, okolica 8. tygodnia

W tych dniach znów zmieni sposób, w jaki odbiera świat. Zacznie rozpoznawać proste wzorce w otaczającym go świecie oraz we własnym ciele. Choć ciężko nam przyjdzie wyobrażenie sobie tego, jak integrują się zmysły, twoje dziecko właśnie zaczyna odkrywać swoje dłonie i stopy. Będzie próbował sięgać po przedmioty, które znajdują się w pobliżu – ale bez chwytania. Trzymać rękę lub nogę w jednej pozycji. Zachwyci się cieniami, rzucanymi przez światło na ściany swojego pokoju. Będzie słuchać dźwięków, które zaczyna wydawać.

Te zmiany to tylko część tego, przez co przechodzi twój syn czy córka. Ten skok, dzięki któremu pojawia się obserwacja, to fundament wszystkich następnych. Co nie zmienia faktu, że przez tydzień będzie przez to przechodził pełen nerwów.

Skok 3, okolica 12. tygodnia

To skok wprowadzający płynność do życia twojego dziecka. W tym tygodniu człowiek zacznie wykorzystywać swoje zmysły do rozpoznawania tego, co stałe i uporządkowane w jego otoczeniu. Pojawi się rozpoznawanie zmian w dźwięku, ruchu, świetle, smaku, zapachu i powierzchni. Zauważysz, jak dłońmi bada koce, materac, pościel. Wprowadzi do swojego repertuaru zdolności śledzenie wzrokiem przedmiotów, oraz płynny obrót głowy. Zacznie się obracać wokół swojej osi, a także przewracać z brzucha na plecy. Być może nawet zagrzechocze grzechotką. Do wydawanych dźwięków dojdą takie, jak pisk czy gruchanie, a na ustach pojawią się bąble ze śliny. Pojawi się spontaniczny śmiech, w reakcji na zaciekawienie, na przykład światłem. Polubi słuchanie dźwięków o zmieniającej się wysokości.

Ruchy rąk i nóg, do tej pory nieskoordynowane i szybkie, nabiorą ogłady. W głowie zacznie porządkować się świat: zauważy, że pewne sprawy, takie, jak rytm dnia, zachody słońca, dzieją się codziennie.

Skok 4, pomiędzy 14. a 19. tygodniem

Tematem tego skoku będą zdarzenia. Dziecko zacznie rozumieć, w jaki sposób seria wydarzeń prowadzi do rezultatów. Po tym skoku człowiek stanie się jeszcze bardziej aktywny i energiczny, poprawią się zdolności łapania przedmiotów i pakowania ich do dzioba. Wreszcie wykorzysta matę edukacyjną, a może i kilka wczesnych zabawek.

Jego wzrok będzie poszukiwał rodziców, a obraz w lustrze wywoła reakcję. W tym czasie pojawi się także zdolność rozpoznawania swojego imienia, a także decydowania o tym, kiedy zakończyć posiłek: odepchnie ręką butelkę lub pierś, gdy będzie miało dość.

Rodzice będą musieli się także zmierzyć z nowymi emocjami: niecierpliwością i nudą.

Skok 5, pomiędzy 22. a 26. tygodniem

Umysł twojego dziecka zacznie rozumieć związki międzyludzkie. Poprawi się koordynacja ruchowa kończyn, a co za tym idzie – prowadzony osadniczy tryb życia zmieni się w wieczną, koczowniczą wędrówkę. Oprócz relacji z rodzicami, pojawi się także zalążek procesów przyczynowo-skutnowych, a także lęk przed rozstaniem z matką: skoro człowiek zaczyna rozumieć pojęcie odległości, i czuć się samotnie, będzie domagał się zmiany tego stanu rzeczy.

Po tym skoku dziecko zacznie interesować się tym, jak ludzie się zachowują i jak zmieniają swoje zachowanie. Jego uwagę przykują drobne szczegóły, a także podnoszenie i rzucanie przedmiotami, by sprawdzić, co kryje się pod spodem. Pokaże się niszczycielska siła, każąca mu rozwiązywać supły, wkładać jedzenie do ust innych osób. Dziecko zacznie także chwytać ideę tego, jak słowa mogą oznaczać konkretne zachowania, stany i przedmioty.

Twój syn, twoja córka zaczną bawić się wypuszczaniem powietrza, wydawaniem dźwięków przy użyciu języka, a także – powoli – wstawać na nogi, jeszcze z podtrzymaniem.

Najważniejszą zmianą w tym skoku będzie zrozumienie odległości. To, co dla nas oczywiste, dla niego okaże się szokującym odkryciem: że odległość między przedmiotami może być większa, że świat jest ogromny, że on jest w tym świecie małym – choć bardzo głośnym – okruchem. Matka, która jest w pokoju obok, z jego punktu widzenia może równie dobrze być na Księżycu – bo on zostaje w miejscu, nie mogąc do niej przyjść.