Nie ma niczego przyjemniejszego od chrupotu śniegu pod ślizgiem. Dla wielu z nas to jedyny pozytyw z zimy, która kojarzy się głownie z odśnieżaniem samochodu i wymianą opon, kupowaniem choinki, odkurzaniem pod choinka, kolejkami po prezenty i spotkaniami z mniej lub bardziej lubianymi fragmentami bliższej i dalszej rodziny.

Dlatego każda możliwość wyrwania się z domu i zaczerpnięcia mroźnego, górskiego powietrza jest zbawieniem dla skołatanej nerwami duszy. A gdyby tak jeszcze nauczyć dziecko zjeżdżać (zachowując bezpieczeństwo, oczywiście ^[1]) na wybranym przez siebie sprzęcie ^[2] – to już byłby raj na ziemi. Nie trzeba by bowiem oddawać syna czy córki na przechowanie, albo dzielić się opieką i jeździć tylko przez połowę stokowego czasu. Tylko – kiedy zacząć?

Jak się więc okazuje, jest kolejność uprawiania zimowych sportów. Oznacza to, że zanim dziecko zacznie podzielać twoją pasję, być może będzie skazane na naukę innych. Na szczęście z sanek się szybko wyrasta.

PS. Przepraszamy za błąd otograficzny w filnie. Ekipa montażowa to dyslektycy, co nikogo nie tłumaczy. Skierowaliśmy to do poprawki.