Kiedyś zapukali do moich drzwi filozofowie, proponując swoje wizje życia wiecznego – za niewielką opłatą gotowi byli mi przekazać komplet poradników na ten temat. Gdy zacząłem się nad tym zastanawiać, dotarło do mnie, że zjedzenie wszystkich potraw na świecie, choćby nie wiem jak wiele ich było, przez miliardy lat, mogłoby być nieco nużące.

Dziecko ma mniejszy wybór. Producenci, kierując się opracowanymi przez lekarzy schematami żywieniowymi, skazują je na z góry określone kombinacje. Wiadomo, nikt nie będzie smażył dziecku frytek czy ryby w panierce, gdy brakuje mu jeszcze zębów! Z jedzeniem ze słoiczka jest o tyle prościej, że jego forma i skład są dostosowane do wieku konsumenta. Opowiada o tym profesor Piotr Socha z Centrum Zdrowia Dziecka. Czym jest jedzenie ze słoiczka?

Dzięki jedzeniu ze słoiczka, w określonym wieku dziecka pojawia się odpowiedni produkt: warzywa, mięsa, ryby. Słoiki przygotowane są pod kątem schematu żywieniowego, a ich skład, jak zaznacza profesor, jest tylko jednym aspektem słoika: tekstura jest równie istotna, dzięki temu dziecko uczy się spożywania pokarmów o różnej teksturze.

Wraz z jego rozwojem psychoruchowym dziecko spodziewa się kolejnych wyzwań od życia, także od słoików. Dlatego nie tylko pojawia się w nich wraz z wiekiem dziecka więcej kawałków i grudek, ale także nowe składniki.

Słoik dla dziecka ośmiomiesięcznego jest większym wysiłkiem dla organu pokarmowego – buzi, innymi słowy – niż słoik dla czteromiesięczniaka.